Archief

Heeft u zin in een fikse wandeling? Hieronder kunt u een keuze maken uit een aantal mooie dorpswandelingen.

Een dorpswandeling door Sliedrecht.

Eerder brachten we u reportages in woord en beeld van de “Kaoi tot an de Tolsteeg”. Natuurlijk is het maar een momentopname. Aanvullingen zijn altijd welkom. Dit geldt ook voor onze wandeling langs de dijk, anno 1955, die we nu met u gaan maken.

Deze keer lopen we aan de binnenkant van de dijk vanaf de Tolsteeg tot de gemeentegrens met Papendrecht.

Jopie en Aorie
Het is zaterdagmorgen als we met de groep verzamelen bij het bewaarschooltje aan de Tolsteeg. Als we naar het pleintje kijken, zien we dat een groep kleuters met de juffen net op de kiek is gegaan. Bij het kapelletje aan de Tolsteeg is het opmerkelijk rustig.

We gaan met een groep van 20 personen op stap. Woutjie is niet komen opdagen, maar wel zijn er twee opgeschoten jongens van Baanhoek present. Het zijn ene Jopie en Aorie. Ze zeggen dat ze op Baanhoek “gekipt en gebroeid” zijn. Wie weet kunnen ze ons nog wel eens van pas komen…

Tolsteeg
Al rap zien we een boerderij. Het is die van boer Baan-Hofman. We moeten even opzij voor de vuilniswagen die vanaf het boerenerf d’n dijk opkomt. De plas in het weiland, die als vuilstort dient, is weer wat verder gevuld met afval. “Veel flessen, wij jongens gaan ze wel eens zoeken voor het statiegeld…”, weet Jopie te melden.

De eerste die we tegenkomen is Teun van der Aa, de visboer. Hij loopt een eindje tot de tweede boerderij met ons op. Het is de hoeve van vader en zoon Guijs. Krantenbezorger Jan Lissenburg komt net van het erf af. Het is zijn laatste adres op z’n route. Hij gaat zich nu weer met z’n tropische visjes bezighouden. Kooyman, de metselaar, is onderweg naar het een of andere klussie.

Bij de timmerwinkel van De Baat op D 71 moeten we even onze oren beschermen. Een snerpend geluid van de zaagmachine verscheurt de stilte. We lopen maar snel verder. Bij bakker Alblas horen we het geluid nog natrillen. Alblas heeft op dit ogenblik een goede klandizie. Voor de toonbank staat een hele rij wachtenden.

D’n Engel
Dan komen we bij een fors gebouw. “D’n Engel”, volgens Aories. Hij noemt zonder na te denken alle bewoners op: weduwe Pijl, Versluis, Van Dijk en ’t Jong.
Vroeger moet ‘t ‘n belangrijk gebouw geweest zijn. Jopie weet zelfs dat ’t heel vroeger een soort herberg was. Wat zou dit gebouw veel kunnen vertellen.

De Jager, de manufacturier, kijkt er van op als we langs zijn huis komen. Hij woont op D 109. Samen met Kramer heeft hij ook nog een handeltje in antiquiteiten. De buurman van hem heet Holleman. Hij is een schoenmaker van Wijk D. De wagenschuur, grenzend aan zijn huis, gebruikt de weduwe Leeuwis. Zij heeft een kruidenierswinkeltje. Jopie laat uit z’n mond vallen dat hij er “vaste” klant is voor ’n ijsje.Jawel hoor, ’t is weer zover… De volgende boerderij langs d’n dijk. Boer Visser heeft hier z’n stallen en land. Kapper Harber van Genderen steekt net z’n hoofd buiten de deur. ’t Is even stil. Glimlachend kijkt hij Aorie aan en laat hem horen dat de schaar er bij hem best eens in zou mogen.

Weer een historisch gebouw: “De Prins van Oranje”. Ook al een oude herberg. Genummerd D 137-139 en bewoond door de families Nederlof en Bot.

In de timmerwinkel van A. Visser, naast “De Prins van Oranje” is het gelukkig heel wat rustiger dan eerder bij De Baat. We kunnen op ons gemak het oude gebouw goed bekijken.

We naderen een stoep, de Kikkersteegt. We zijn dan net het woonhuis van Pijl, D 171, gepasseerd. Jopie en Aorie willen het stoepie wel even af. Nou ja, voor de liefhebbers dan. Wie geen zin heeft kan op d’n dijk een praatje maken met schoenmaker Nederlof. Met elkaar gaan we verder richting school V. Op het plein spelen de kinderen. Schoolhoofd Klootwijk staat met juffrouw Ooms wat te praten. Jopie en Aorie vertellen gelijk smeuïge verhalen over hun schooljaren op de “Blauwe School”.
Na het brandspuitenhuisje komen we bij melkboer Kok. Hij moet nog een deel van zijn melkwijk doen hoor ik hem zeggen tegen een van de wandelaars van onze groep.

Als hij weg wil rijden, wordt hij opgehouden door Naan Prins. Hij staat met z’n klompen aan te wachten om autorijles te nemen. Bij Prins aangekomen zien we ook al weer de derde boerderij van deze morgen.

Kruidenier Visser

In de stalhouderij van Van Hattem kunnen we binnen een paar koetsen van dichtbij bekijken. Eén koets is zo te zien net van een trouwpartij teruggekomen. Jopie wil op de bok kruipen, maar wordt er door de stalhouder rap van verwijderd…
Even later staan we voor de kruidenierswinkel van Visser. Ook hier is het druk met wachtenden voor de toonbank. Typograaf Mouthaan komt net met een pot stroop, een zak suiker en een paar eieren de winkel uit. Z’n vrouw gaat pannenkoeken bakken, laat hij weten.

 

 

 

Touwbaan

Jan de Keizer staat ons al op te wachten. Met hem heb ik de afspraak gemaakt om een half uurtje op de touwbaan te mogen rondkijken. Er zijn er maar weinig bij die eerder touw hebben zien slaan. Aorie en Jopie proberen zich in de rol van Michiel de Ruijter in te leven. Bij Jopie meen ik een aardige zangstem te herkennen.

 

 

 

Daarna gaan we van d’n ene naar d’n andere boer. Eerst boer Visser en dan oud-ijzerboer-sloper Van de Grijp. We zien ze geen van tweeën. Nu passeren we de Baanstoep. Even verder, op D 319, woont boer Prins. Na een paar huizen, op D 347, komen we een loodgietersbedrijf tegen. Korevaar is de eigenaar van de zaak. Een paar stappen verder zijn we aanbeland bij de timmerwinkel van Van Houwelingen. De baas zelf komt net met een nieuwe deur naar buiten. “Prima stukje vakwerk,” hoor ik iemand in de groep, kennelijk een kenner, zeggen. Na het voorbijgaan van de Karnemelkstoep wordt het tijd voor een rustpauze. Daarvoor kiezen we het café van Aarnoudse. De zaak is gelijk mooi vol. Na het “opfrissertie” gaan we vol goede moed verder richting spoorbrug.

 

 

Druk buurtje

De volgende boerderij is die van Redelijkheid. Hij komt net de schuur uit van Bram Klop. Wij nemen ook even een kijkje binnen. Sjonge wat een hoeveelheid spullen heeft Bram, de koopman in tweede-handsartikelen, hier opgeslagen. Eén van de wandelaars gaat zelfs met een zand- ,zeep-, en sodabakje de deur uit…
Aan de Parallelweg komen we in een druk buurtje terecht.Kooyman, de metselaar. Van de Stel, constructie- bedrijf.

Visser, de schilder, veehouder Van Sinttruye en de veehouders Vink in de boerderij met de rode en zwarte dakpannen.
Aan de overzijde van de weg ligt de speeltuin er nog rustig bij. Dat zal vanmiddag, als de scholen uit zijn, wel drukker worden.
De beheerder, Van Doodewaard, zien we bij de glijbaan al wel rondlopen.

Huize Silanie
Als we onder de spoorbrug lopen, dendert er net een trein boven ons hoofd langs. Even met de vingers in de oren en maar verder.
De Jager, de manufacturier, komt net thuis met z’n handeltje. Hij is goed geluimd. Zal wel best verkocht hebben! “Huize Silanie” lezen we op de voorgevel van het volgende huis. Daar woont scheepsreder De Groot. Mooi pand! De Raad handelt in sigaren. Piet de Kluiver, een van de wandelaars, slaat er gauw nog een paar voor de zondag in. Aorie maakt zich meester van de sigarenbandjes. J. W. de Jong, die een paar huizen verder woont en koperslager van beroep is, staat buiten op straat ook al van een sigaartje te genieten. Architect Van den Hout bekijkt het goedkeurend van een afstandje. Hij is op weg naar kapper Visser. Daar zal hij ook wel een sigaar opsteken.

Mooi uitzicht

Wij staan intussen voor het kruidenierswinkeltje van de weduwe Van Helvoort. We hebben hier een mooi uitzicht op de rivier. Even staan we hier stil om een zwaar puffend sleepbootje met een rijnaak voorbij te zien gaan. Daar komt schoenmaker Nederlof aan. Hij brengt nog even drie paar schoenen bij de mensen thuis. Lopen die er zondag ook weer netjes bij… Eén paar is bestemd voor buurman Boer. Een ander gaat naar boer Guis op D 625. De laatste klant is Van Doodewaard op D 641. Voor Nederlof zit het er weer op!

 

 

Kasteeltje
“Het lijkt wel een kasteeltje,” hoor ik Marie Timmer zeggen. En Marie heeft gelijk. De woning, onder aan de dijk, van Oosterbeek, heeft echt wel iets van een kasteeltje weg. “Zou ik best willen kopen,” bromt een ander. Boer Maat ziet ons tevreden lachend voorbijgaan. Zijn collega Visser loopt samen met de dierenarts over het erf. Een koe schijnt nogal ziek te zijn.

 

 

Boerderijen

Nog even volhouden beste mensen. Nog twee boerderijen, de eerste die van Moerman op D 727 (let eens op het mooie bakhuisje). Even later staan we op historische grond. Vlak voor de twee laatste woningen van Sliedrecht lopen we langs de Rosmolenstoep. Hiermee zijn we vanaf het begin van de eerste wandeling vanaf Het Kaoichie tot de Rosmeule gelopen! Een paar stappen verder staan we op het eind van Sliedrecht en recht voor de Kievitshoeve van boer Vink.

Op zijn erf dartelen een paar vrolijke lammetjes. We kijken eens op de klok en besluiten de volgende keer langs de andere kant van de dijk te gaan wandelen. We nemen met elkaar de bus van de TP, vanaf de halte tegenover de Rosmolenstoep, terug. Ook best gezellig zo met z’n allen in de bus.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Volgende keer verzamelen we weer bij de Tolsteeg en lopen dan langs de buitenkant van de dijk richting Papendrecht. Loopt u ook weer mee? Aorie en Jopie zijn zeker weer van de partij.

B. Lissenburg

Een dorpswandeling door Sliedrecht.

In vorige uitgaven brachten we u reportages in woord en beeld van de “Kaoi tot an de Dijkstraet”. Natuurlijk is het maar een momentopname. Aanvullingen zijn altijd welkom. Dit geldt ook voor onze wandeling langs de dijk, anno 1955, die we nu met u gaan maken.
Deze keer lopen we aan de binnenkant van de dijk tot de Tolsteeg en langs de buitenkant wandelen we terug richting Dijkstraat.

Als we op ’n zaterdagmiddag met de groep verzamelen bij de sigarenwinkel van Gijs Visser valt er gelijk iets op. Tussen de wandelaars staat een schooljochie. Hij heeft van zijn oom gehoord van onze wandeling. Woutjie, zo heet de jongen, woont in Wijk C. Precies op de route waar we straks langs zullen komen. Hij beweert er heel wat van af te weten. Nou ja…, wie weet kunnen we wel gemak van hem hebben!
De eerste die we tegenkomen, is Sija van Tuijl, de verpleegster. Ze had graag meegelopen, maar de patiënten wachten op haar.

Gelijk zien we de zoveelste boerderij langs de Sliedrechtse dijk. Het is die van boer Smits. Zelf is hij in geen velden of wegen te zien. “Zal wel melke weze!”, merkt Woutjie op. Intussen lopen we langs bakker Verheij. Altijd weer lekker zo’n baklucht in je neus. Woutjie weet te melden dat de tompoezen hier wel erg lekker zijn. Melkboer Aantjes moet om de opmerking lachen en begint aan zijn melkwijk.

Wel veel bedrijvigheid in dit buurtje. Veehouder Broere staat met Anna en Dirk Lissenburg voor het hek van haar huis te praten. “De leste nieuwchies uit de Smulsteeg worre weer besproke”, mompelt Woutjie zacht voor zich uit. En warempel, nog geen tel later kijken we deze stoep in. Na de stoep lopen we langs de woning van Verheij, hij heeft een grossierderij in bakkerijgrondstoffen.

“Hier hebbe d’r hêêl wat ‘n paor cente op de bank staon!”, meldt een boomlange kerel als we langs de Nutsspaarbank lopen. Woutjie kijkt eens naar hem omhoog en zegt: “Zou ik ok hebbe as ik nie zôveul zou snoepe!”

Piet Netten, de nog jonge elektricien, hoort de opmerking en moet smakelijk lachen. Niet lang, want hij heeft een klusje in de nabijgelegen stoep, de Bloemhof.

Alweer een boerderij. Mooi zeg! De Mariahoeve. Zo wordt de boerderij genoemd.

Paul Hillege en Willie Broeren komen de deur uit van het atelier. Wat een kolossaal gebouw! Links het naaiatelier van Willie Broeren …“Hier wordt getimmerd”, weet Woutjie. En hij heeft alweer gelijk. We zien de timmerschuur van Piet de Groot en ook de werkplaats van de ambachtsschool.
Met hout heeft ook Littel te maken. Hij verkoopt het en gebruikt het voor het maken van klompen. We gaan even bij hem in de werkplaats, in ’t hangen van de Wilgenhofstoep, kijken. Mooi vakwerk! Kop, de manufacturier, houdt het liever onder- en bovengoed. Dit laat hij ons weten als we zijn zaak voorbijlopen en ons nog hoort praten over de wilgenhouten klompen.

“Kijk, hier an d’n overkant weun ik”, zegt Woutjie. We staan even later voor de winkel van Van den Berg, kruidenier. Het echtpaar gaat net op de foto. ’t Is feest bij de Van den Bergs. Dat zien we wel aan de bloemen. Politieagent Tieleman gaat de winkel binnen om losse stroop en een rolletje drop te kopen. Dit is zeker naar de zin van Woutjie…! Op naar boer De Wild. Op weg daarheen wijst onze kleine gids ons op het brandspuiten- huisje en het transformatorhuisje We waren er bijna aan voorbijgelopen.
De melkkar van Goedhart kunnen we niet missen. Hij bezorgt de melk aan huis tussen de Tolsteeg en de Kroonstraat.De volgende kruidenier is Haak. Zijn bakfiets staat voor de deur. Zal hij de boodschappen al bij de klanten thuis hebben bezorgd? Leuk toch al die dorpswinkeltjes…

Naar aanleiding van de foto rechtsboven kregen we een leuke reactie. De tekst plaatsen we hieronder…Beste Bas,
Leuk dat Woutjie meewandelde, maar mijn moeder kan hij zich blijkbaar niet herinneren.
Het zit zo: Mijn vader Joost van den Berg (geb.16-09-1909,overl.20-12-1991)is in 1931 op 21 jarige leeftijd een kruidenierswinkel begonnen op C 315. Zijn zus Cor(nelia)(geb.16-02-1916 en nu verblijvend in Parkzicht onder de naam mevr. Hoekwater-van den Berg) is van af het begin, als 16-jarig meisje zijn rechterhand geweest. De foto dateert van april 1938 toen de winkel, inclusief de voorgevel, verbouwd is. Ik heb nog een krantenknipsel van de heropeningadvertentie.
Op de foto staan dus broer en zus Joost en Cor.(Zij is in 1943 getrouwd).In 1941 is mijn vader getrouwd in Rotterdam met Rinske Swart uit Medemblik (geb.03-12-1916, overl.20-08-1999).
Na 25 jaar, in 1956, is mijn vader gestopt met de winkel, de klandizie heeft hij verkocht aan collega Haak, dat kon toen nog, en de panden, (winkel C 315 en woonhuis C313) aan A. L. Korporaal, die met een invalidenwagentje reed en in de winkel een sigarenzaak is begonnen. In oktober 1957 zijn mijn ouders met 7 kinderen naar een bovenwoning in De Savornin Lohmanlaan verhuisd. Daar zijn nog 2 kinderen geboren.

Groeten van Piet van den Berg.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We gaan weer verder en komen bij de timmerschuur van Jaap van den Dool. Lopen langs de bakkerswinkel van Visser. Grossier in manufacturen Van de Herik sleept met wat lappen in het rond. Nederveen is in z’n witte schilderskiel het huis van zijn buurman Boer, de winkelier, aan het verven. Boer zelf staat er tevreden naar te kijken.

Bij kapper Haars is het een drukte van jewelste. Ieder zit minstens een uur te wachten eer hij aan de beurt komt. Hij kijkt even naar buiten en zwaait naar ons. Warempel alweer een kruidenier. “Van den Dool”, volgens iemand die in onze groep meewandelt. Zij is klant bij hem.

Dan komen we bij Wieringa. Zij is manufacturierster. Hiernaast zit onder aan d’n dijk Van Houwelingen. Interessant. Hij maakt carrosserieën, onderstellen voor boerenwagens en autobussen.

Vlak daarbij is de boerderij van Schagen. De omgeving van Parijs en de Voorstraat hoeft geen honger te lijden. Schalkwijk is de bakker die de magen vult. Schoenmaker Vermeulen, die net een klant met verzoolde laarzen de deur uitlaat, kan dit beamen.

Woutjie weet ons te vertellen dat we de Tolsteeg naderen en daar zeker nog even naar de kapel moeten gaan kijken. Doen we dus straks…
Eerst zien we nog de boerderij van boer De Leeuw. De laatste die voor de Tolsteeg woont, is Verboom. Hij heeft een groothandel in zuivelproducten en vetten.
De Tolsteeg gaan we even af. Sommigen hebben als kleuter nog op het kleuterschooltje, in het hangen van d’n dijk, gezeten. De kapel kennen velen, naar de verhalen te horen, van binnen en buiten.

Een dorpswandeling door Sliedrecht.

In vorige uitgaven brachten we u reportages in woord en beeld van de “Kaoi tot de Grôôte Kaark”. Natuurlijk is het maar een momentopname. Aanvullingen zijn altijd welkom. Dit geldt ook voor onze wandeling langs de dijk, anno 1955, die we nu met u gaan maken.
Deze keer lopen we aan de binnenkant van de dijk tot de Dijkstraat en langs de buitenkant wandelen we terug richting Grôôte Kaark.

Het is prima weertje als we met een groep van ongeveer 25 personen vertrekken. We staan op de plaats waar niet lang geleden de oude school en de kapperswinkel van Struijk zijn afgebroken. Gelukkig heeft de toren het overleefd. We keren het kerkgebouw de rug toe en zien aan de rechterzijde de pastorie van dominee Verweijs. Deze man woont toch maar mooi dicht bij z’n werk! De dominee laat zich niet zien.

Even later weer een groot pand. De bloemenzaak van Mostert en De Winter. Enkelen moeten even de geur van de verse bloemen opsnuiven. Na een rijtje woonhuizen aan de dijk komen we bij een heel andere winkel. Het is de drankenzaak van Boer. We zien hem net met een kratje bier de stoep opkomen.
Tijdens voorgaande wandelingen kwamen we al heel wat boerderijen tegen. Ook nu zullen we er een aantal zien. Sliedrecht is nog vrij agrarisch..! We snuiven de lucht van verse mest al op. Een grote schuur en dan de boerderij van Langerak.

Bijna zijn we er aan voorbij gelopen, het ‘kaarksie van juffrouw Doets’, de Vrijzinnige Kerk onder aan de dijk. Een paar mensen herinneren zich de ‘kleuterschool van juffrouw Aartje’ nog die vroeger op deze plaats stond. Toch maar even de moeite nemen om de stoep af te gaan en even rond het gebouw te lopen.

Boerderij nummer twee duikt, nadat we een rijtje woonhuizen zijn gepasseerd al gauw op. Het is de hoeve van boer Smits. Naast boer Smits een enorm groot pand. Het is de winkel van manufacturier Wout Hartog. Z´n etalage trekt veel bekijks, vooral de dames in de groep zorgen voor enig oponthoud.Tien huizen verder alweer een bezienswaardig huis. Boven op het dak staat een enorme stoel. Een duidelijke vorm van reclame maken door de heren Gort, meubelhandelaren en stoffeerders. Een van de Gorten komt juist de winkel uit. Hij torst een flinke rol zeil over de schouder. Zeker op weg naar een klant.

Jawel hoor, daar is boerderij nummer drie. Nu die van boer Korevaar. Deze staat bekend om de paardenkop op de voorgevel. We gaan de boerderij even van dichtbij bekijken. Korevaar is de buurman van Van Heteren, winkelier in allerlei gereedschap.

We horen de slagzin “Waarheen? Nederveen!” al mompelen. Drogist Jan Nederveen heeft de groep al zien aankomen. Hij heeft duidelijk tijd voor ’n ‘praotjie’. Wat hij in de aanbieding heeft. Ja, wat zoal niet? Haarlemmerolie? Het lost veel problemen op. Een drietal koopt zelfs een flesje. “Ja, een praatje met de klant loont!” denkt Nederveen. Intussen heeft hij een nieuwe klant, vrouw Stuij, met aan de hand kleuter Fredje. Ze wonen in het onderhuis bij Nederveen. Zij komen aspirientjes halen…

Het kantoor van Mr. Koppelaar bij de drogisterij en het ‘kasteeltje’ van het Handelsinstituut ademen een rust uit. Dat doet ook het kerkgebouwtje van de Apostolische gemeente.
Ene Vermaas, van beroep manufacturier, is de enige persoon die we in dit gedeelte tegenkomen. Hij woont er in de buurt op C 113.We lopen weer langs een aantal woonhuizen en komen dan bij de rijwielherstelplaats van de firma Kramer.

Als we even binnenkijken dan zien we ook buurman Bosma, die woont in een groot huis dat heel vroeger nog als pastorie gediend heeft. Bosma heeft een lekke band en laat die even plakken. Bosma is het hoofd van de Beatrixschool. Deze school is in de plaats gekomen voor de vroegere ‘Kooijmanneschool’, die zoals we nog wel weten, afgebrand is. Een paar kinderen zijn op deze warme zaterdagmiddag aan het voetballen op het schoolplein.

Op de dijk, net voorbij de school, lopen we de motorhandel van Dukel voorbij. Er staan een paar mooi opgepoetste motorfietsen te pronken op straat. Ze trekken veel bekijks!
Slager Broere, naast Dukel, heeft het aardig druk. Heel wat klanten komen hun zaterdagse boodschap doen. Een hond drentelt aan een lijn buiten rond. Hij mag om begrijpelijke reden de slagerij niet in.
Een deftig pand staat iets van de weg af. Het is het woonhuis en de praktijk van dokter De Meer. De dokter is in geen velden of wegen te zien. Misschien wel op bezoek bij een patiënt…
Even kijken we een stoepje in en staan dan voor de tabakswinkel van Gijs Visser. De deur staat open en wie zien we binnen staan? Bertus Lanser, de groenteboer uit de Kerkbuurt. Gijs Visser is secretaris van de voetbalvereniging Sliedrecht. Waarover zullen die twee het nu hebben? We hebben nog mooi even de tijd om de boerderij van boer Smits te bezoeken.
We treffen het. Er zijn juist vannacht drie lammetjes geboren. Wat een leuk spul, dat jonge goed. Sommigen zijn er bijna niet vandaan te slaan. Toch altijd gezellig zo’n boerderij..

Een dorpswandeling door Sliedrecht.

Gaat u weer mee op onze tocht langs de Sliedrechtse dijk?
Eerder namen we u in woord en beeld mee van de “Kaoi tot de Grôôte Kaark “.
We beseffen goed dat een dergelijk verslag een momentopname blijft.
Aanvullingen zijn altijd welkom.

Dit geldt ook voor onze wandeling langs de dijk, anno ca. 1955, die we nu met u gaan maken.

“Deze keer verzamelen we bij de Grôôte Kaark” en lopen we terug naar de Ôôsterbrug.
De vorige keer nodigde ik u uit met me terug te wandelen door de Kerkbuurt richting Oosterbrug. Zo te zien is de groep sinds de vorige keer weer gegroeid. Laten we maar weer op weg gaan.

We staan op de hoek van de Kerkstraat. Groenteboer Bertus Lanser zien we nog net vertrekken met zijn paard-en-wagen. Hij is op weg naar zijn klanten langs d’n dijk. Zijn vrouw weegt achter de toonbank appels af. We zien ze haar in een grote papieren koker stoppen. Trouwens Bertus is even gestopt. Zo te horen maakt hij een praatje over de voetbal.

De ene winkel naast de andere, we lopen duidelijk door Sliedrechts winkelcentrum. Zijn er liefhebbers bij voor het ´Snoepje van de Week`? Die moeten maar even binnenstappen bij De Gruyter. Goeie reclame daar, altijd 10% korting! De snoepliefhebbers komen ook bij buurman Jamin aan hun trekken.
Voor we langs het café van Gijs Schalk lopen, zien we Jan Bakker die aan de overkant van de Kerkstraat een slagerij heeft, juist uit de boodschappenwinkel van Simon de Wit, naast Jamin, komen. Gijs Schalk heeft de deur openstaan. Hij staat net een potje te biljarten met een van zijn bezoekers.Sjonge, wat een drukte op d’n dijk als we even verder lopen. We zijn bij het grote pand van garage Broere. Een hele stoet taxi’s staat klaar om te vertrekken. Vijf zwarte en één witte. Als we de versiering op de auto’s bekijken, gaat het om trouwauto’s. Iemand weet te vertellen dat het wel eens voor haar buurmeisje dat vandaag in het huwelijksbootje stapt, zou kunnen zijn.

De auto’s staan zelfs voor de etalage van Meijer. We moeten achterelkaar lopen om toch nog iets van de winkel te zien. Veel lapjes, garen, knoopjes en spelden om te naaien, maar ook ondergoed.

Een aantal mannen is al doorgelopen. Ze staan stil bij de boekwinkel / drukkerij van Van Wijngaarden. De oude winkel die vroeger wat in de diepte lag met een bakstoepje ervoor, is na de verbouwing heel mooi geworden. Een van de groep gaat even naar binnen om een krantje te kopen. Zo te zien is het de Merwestreek.
Een paar stappen verder staan we voor de deur van Meywaard, een winkel waar allerlei elektrische apparaten te koop zijn. Een van de jongere werknemers komt net met een schemerlamp de deur uit. Hij stapt er warempel mee op z’n fiets. Vrolijk fietst hij de Kerkbuurt uit.
Alweer lapjes te koop. Nu bij van Kees van den Herik. Het is druk bij hem in de zaak. Het lijkt wel of de opruiming al begonnen is.
We komen nu in ’n technisch buurtje. Jan Dubbeldam komt net zijn fietsenzaak uit. Aan de hand heeft hij een gloednieuwe fiets. ’t Is een G.D.S. We zien het aan de plakplaatjes die op het frame zitten. De letters staan voor: Gebroeders Dubbeldam Sliedrecht. Een ander merk dat hij verkoopt is Vigorelli. Mijnster is de buurman van Dubbeldam. ´t Is de olieboer. Dat is wel te ruiken!

We lopen de stoep naast de olieboer even in en horen al van verre dat smid Van Drunen aan het werk is. Het dreunt ons behoorlijk in de oren. Heel wat mannen willen even binnenkijken. Van Drunen vindt het best, maar gaat wel door met zijn werk.

Het komt eigenlijk wel goed uit, want op de dijk is de handwerkwinkel van Lien van Arkel. “Wat kan die prachtig toneelspelen. Ik heb ze vorige maand nog in het Thaliatheater met Internos zien optreden”, hoor ik één de dames enthousiast vertellen.

Het aparte luchtje van een kruidenierswinkel komt ons tegemoet. ‘r Staan heel wat klanten in de winkel van Bongers. Hij doet goede zaken.

Ook zijn buurman, Korevaar, de groenteboer, heeft niks te klagen.

Een dorpswandeling door Sliedrecht.

Gaat u weer mee op onze tocht langs de Sliedrechtse dijk?
Eerder namen we u in woord en beeld van de “Kaoi tot de Ôôsterbrug”.
We beseffen goed dat een dergelijk verslag een momentopname blijft.
Aanvullingen zijn altijd welkom.
Dit geldt ook voor onze wandeling langs de dijk, anno ca. 1955, die we nu met u gaan maken.

“De volgende keer verzamelen we bij de Ôôsterbrug”, spraken we de vorige af.
Met deze woorden besloten we de vorige maal onze wandeling langs de dijk.
We nodigen u uit deze keer een wandeling met ons te maken tot aan de Grôôte Kaark.

Zo te zien staat er bij de winkel van Meijer al een grote groep klaar om mee te wandelen als we De Kerkbuurt ingaan.

Voor we starten kijken we even om en zien de boerderij van Langerak. Buurman Meijer komt net aanlopen. Het is best leuk bij hem even de speelgoedwinkel binnen te kijken. Daar zien we dat er ook heel wat muziekinstrumenten te koop worden aangeboden. Het zal meer dan tijdens de vorige wandelingen, etalages kijken worden. De Kerkbuurt is niet voor niets Sliedrechts winkelcentrum nummer 1!

Slager Maasland staat net gehakt te draaien voor een klant. Scherpe messen liggen klaar om uit te benen. Een hondje staat geduldig buiten te wachten. Hij mag niet binnen. Dat weet ie… De volgende winkel is er echt een voor lekkerbekken. ´t Is de banketbakkerswinkel van Baas. Goed dat we net vertrokken zijn, anders zouden een paar snoepers zeker voor de bijl zijn gegaan.

Als we weer buiten zijn, staan we voor de keus om door te lopen of de stoep af te gaan. ´t Is de Zoutstoep. `t Zal niet voor allen duidelijk zijn hoe de stoep aan de naam is gekomen.

Iemand weet te vertellen dat dit te maken heeft met een zoutziederij in de stoep. Andere geven de stoep een heel andere naam: ´De Klaaine Kaarkstoep` om ´t maar eens op z´n ´Slierechs` te zeggen. Hoe die naam ontstaan is, is ieder wel duidelijk.Een lekkere lucht komt ons tegemoet. Geen wonder, we staan voor de koekjesfabriek van de Merba. Van tevoren hebben we een afspraak gemaakt voor een bezichtiging. Nou, daar wordt flink aangepakt. Voor allen kan d´r ook nog wel ´n ´proefie` af. Gek hè, dat we in een vroegere kerk rondlopen… . De Gereformeerde Kerk!

Hee, daar heb je Aoi Kop! Hij is warempel al bezig zijn handeltje voor de zaterdagavond in orde te maken. Op een blad dat hij dan voor zijn buik hangt, heeft hij snoepgoed enzovoort uitgestald. Hij hoopt dat zaterdagavond bij het Thaliatheater aan de filmbezoekers te slijten. Een aardige bijverdienste voor eigenaar van het kleine sigarenwinkeltje boven aan de Zoutstoep.

Een dorpswandeling door Sliedrecht

Gaat u weer mee op onze tocht langs de Sliedrechtse dijk?
Eerder namen we u in woord en beeld van de “Kaoi tot de Boslaon”.
We beseffen goed dat een dergelijk verslag een momentopname blijft.
Aanvullingen zijn altijd welkom.
Dit geldt ook voor onze wandeling langs de dijk, anno ca. 1955, die we nu met u gaan maken.

“De volgende keer gaan we eerst even de Boslaan af”.
Met deze woorden besloten we de vorige maal onze wandeling langs de dijk.
We nodigden u uit deze keer een wandeling met ons te maken tot aan de Ôôsterbrug.

We kijken even rond. Het gezelschap is weer zeer uitgebreid en even later lopen we de Boslaan af. We zullen maar niet helemaal doorlopen tot aan de rijksweg. Tot de “Krom” is ver genoeg. Ver genoeg in ieder geval om mooie herinneringen op te halen.

Op weg naar `De Krom` zien we aan de rechterkant een open strook. Eens heeft hier in een ver verleden het “Huis te Naaldwijk” gestaan, de woning van een zeer belangrijk persoon. Aan onze linkerkant zien we de Bossche School, ook wel bekend als de Vakschool voor Meisjes.

Graag willen de wandelaars eerst de binnenkant van de dijk bekijken en dan teruglopen langs de rivierzijde. De eerste winkel die we zien is die van manufacturier Henk Hartog. Wat is die entree van die zaak toch opvallend!

We zien de directrice van de vakschool, juffrouw Dik, net van de fietsenstalling naar de school lopen. Leerlingen zien we niet. De lessen zijn in volle gang. We zullen maar niet storen.

Op ons gemak lopen we werkplaats van Sion Bakker voorbij. Jaren geleden is hij, samen met de Belgische vluchteling Punché, in “elektriciteit gaan doen”. In de woning ernaast horen we getik. Als we even naar binnenkijken, zien we schoenmaker Boelen een nieuwe zool onder een damesschoen tikken.

De eerste stoep ligt voor ons. We gaan “effe stoep af”. Het is “De Korverstoep”.
Daar wonen toch heel wat mensen in.

Om er maar een paar te noemen: Gelderblom, De Leur, Batenburg en Van Heteren.
Ja, Sliedrecht is toch maar een apart dorp met de dijk en de stoepen.
Weer “stoep op” kunnen we het bijna niet nalaten om een paar lekkere krentenbollen te kopen bij bakker Van Oosterom.
Vroeger woonde bakker De Korver in deze winkel. Waarmee meteen de naam van de stoep verklaard is.

Met zoveel weiland achter de dijk ontbreken de boerderijen niet. Kijken we even naar het erf, zien we boer Arentze een kruiwagen mest uit zijn schuur rijden.

Net als we voorbij het huis van Arie Hartog lopen, komt er een bus van zijn onderneming, de MEGGA, voorbij. Da´s toeval…

De volgende stoep meldt zich alweer aan. Het is de Veerstoep. De naam spreekt voor zich met het vroegere Middenveer er tegenover. Ook hier wonen weer heel wat families. Sander van Willigen en Mien Verdoorn, die in de stoep opgegroeid zijn, kunnen er ons heel wat opnoemen.

Boven aan de dijk bij de stoep woont Van Ballegooijen, hij doet in veevoeder.
Haeser, die een meubelwinkel heeft in de vroegere sociëteit, zien we met een emmertje melk de stoep van boer Smits opkomen. Lekker vers van de koe!

Even wordt het druk op de dijk. Veel kinderen zijn te voet op weg naar school. Ze gaan naar de Wilhelminaschool. Veel beter bekend als het “Veereschool”. Wat een mooie kastanjeboom staat er toch op het plein.

Een dorpswandeling door Sliedrecht

Gaat u weer mee op onze tocht langs de Sliedrechtse dijk?
Eerder toonden we u in woord en beeld een reportage van de “Kaoi tot het Groeneveldeschool”. We beseffen goed dat een dergelijke verslagen een momentopnamen zijn.
Dit geldt ook voor onze wandeling langs de dijk, anno ca. 1955, die we nu met u gaan maken. Aanvullingen zijn altijd welkom.

Boven aan de stoep van de Groeneveldeschool wijs ik de mannelijke deelnemers aan onze tocht eerst even op de mogelijkheid gebruik te maken van de pisbak waarvan de lucht al onze neuzen binnendringt… .
Wie niet zo nodig moet, kan even genieten van het mooie uitzicht.

We staan op een van de weinige plaatsen in de buurt waar we vanaf de dijk een kijkje op de rivier kunnen nemen. Een sleepbootje trekt de schuit van een zandschipper. ´Overdiep´ zien we in de verte op een zandplaatje wat mensen genieten van de mooie zomerse dag.
Een roeiboot schuift stroomopwaarts voorbij.
Goed daar gaan we dan. In het woonhuis van het schoolhoofd Huisson verzamelen de leerkrachten zich. Zal het tijd zijn voor een kopje koffie?
Op het schoolplein horen we de kinderen joelen.

De groentezaak van Piet Struijk is de eerste winkel waar we langs lopen. Hij komt van de overkant vandaan. Daar heeft in zijn opslagplaats, naast de open ruimte, een kist met appels gehaald. Zijn paard en de wagen staan voor de deur al klaar om de klanten af te gaan.

De groentezaak van Piet Struijk is de eerste winkel waar we langs lopen. Hij komt van de overkant vandaan. Daar heeft in zijn opslagplaats, naast de open ruimte, een kist met appels gehaald. Zijn paard en de wagen staan voor de deur al klaar om de klanten af te gaan.

Even verder staan we voor een winkel van de Coöperatie.Een zaak waar ze brood en kruideniers waren verkopen. Net zien we buurtbewoner Krijn Deventer, die beter bekend is onder zijn bijnaam “De Leugenaer” met een ´haalfie taarf` de winkel uitkomen. Tijd voor een sterk verhaal heeft hij altijd wel. Vol vuur vertelt hij ons hoe de stoep naast de school aan z´n naam´t Orleans is gekomen.
Een pracht geschiedenis, maar wel uit z´n grote duim gezogen.
Schilder Van Dijk, die ook mee luistert, moet er hartelijk om lachen. Als een van de deelnemers een rokertje nodig heeft en´t verhaal bij sigarenwinkelier Hartog natrekt, weten we ´t zeker dat Krijn ons weer eens goed te pakken heeft genomen.

Een dorpswandeling door Sliedrecht

De vorige maal maakten we met u een wandeling van de ‘Kaoi tot de Zaoi’.
Vandaag vervolgen we onze tocht en gaan we op weg naar ´t Groenevelde school.
Gaat u weer mee? We beseffen goed dat een dergelijk verslag een momentopname blijft.
Aanvullingen zijn altijd welkom.
Dit geldt ook voor onze wandeling langs de dijk, anno ca. 1955, die we nu met u gaan maken.

“Aan de rechterkant doemt de groentewinkel van Joh. De Snoo al op.” Met deze woorden eindigde ik mijn verhaal. Het is de tweede groentewinkel vanaf de grens met Giessendam. Later zal de zaak overgenomen worden door groenteboer Den Bok. Wie even achterom kijkt ziet nog de boerderij van Van den Heuvel. Wat staan er toch veel boerderijen langs de dijk… .
Aan de overzijde, op het ‘Zaoiplaetjie’ ligt het fabrieksterrein van A. van Bennekum. We blijven aan de buitenkant van de dijk en stappen even bij Piet de Winter binnen als we verlegen zitten om manufacturen. Wat de negotie betreft een druk buurtje.

Net zijn we nog maar langs de timmer- en ijzerwarenwinkel van Breedveld gelopen of de zaak van slager Zonnenberg duikt al op. Een paar huizen verder moet de klompenmakerij van  Bruning geweest zijn. Laten we maar even omkijken naar de overkant van de dijk.

Een beetje in de diepte verstopt zien we de matrassenmakerij en beddenhandel van W. Boogaard. In hetzelfde rijtje woonhuizen woont melkventer Freek Kool.

 

Een dorpswandeling door Sliedrecht

Even schrikken
Voor wie lange tijd niet aan het ‘dijksie’ is geweest, zal het best even schrikken zijn om de geboorteplaats terug te zien. Komt men vanuit Giessendam dan zoekt men tevergeefs naar de woningen binnendijks. De vertrouwde weilanden achter de verdwenen woningen zal men eveneens niet meer aantreffen. Waar vroeger de slootjes, vaak omzoomd door rijen knotwilgen, een plaats boden aan vissen, eenden en waterplanten, vindt men nu een huizenzee. De dijk is meer dan voorheen als een waterkering aanwezig.

Bij de dijkverhoging dienden de vele panden tussen de Kaoi en de Boslaan te verdwijnen. Hierbij ging het niet alleen om woonhuizen, maar ook om andere gebouwen. Winkels, de synagoge, boerderijen, een kantoorgebouw, enz.
Op deze en de volgende bladzijden zullen we ‘Oud-Sliedrecht’ tussen de Kaoi en de Zaoi’ in woord en beeld proberen te schetsen.

Stonden daar dan zulke belangrijke zaken? Wat dacht u van het moederbedrijf van Den Besten kaashandel? Bode Vlot! Wat te denken van de boerderij van familie Vink, een boerenbedrijf annex melkhandel. Om veel panden valt niet echt te treuren, hoewel elke woning voor de bewoners een eigen gevoelswaarde gekend zal hebben. Er moesten echter ook heel wat gebouwen verdwijnen waar de slopershamer veel te vroeg voor kwam. Wat we het meest missen is het vertrouwde totaalbeeld. Aan de eeuwenoude lintbebouwing is een eind gekomen. De vaak fraaie woningen op de vroegere weilanden in ‘De Grienden’ kunnen het nostalgische beeld niet vergoeden.
Over nostalgie gesproken. Een beeld dat zeker ook aan de omgeving van vroeger herinnert is het silhouet van de gasfabriek

Kreukniet
Bij velen zal de kruidenierszaak van de familie Kreukniet nog wel bekend zijn. We kunnen hier duidelijk spreken van een typische buurtwinkel. De klanten kwamen vooral uit de directe volksrijke omgeving van de winkel. Daarnaast zal de heer Kreukniet, zoals gebruikelijk was, ook wel zijn waren bij klanten in andere delen van de gemeente thuisbezorgd hebben. Als we even naar binnen kijken zien we van achter de toonbank de winkelier die de gewenste waren aanreikt vanuit de vakken achter zich. Let u eens op de weegschalen. Suiker, stroop, koekjes het moest allemaal afgewogen worden. Wat een verscheidenheid aan artikelen op zo’n klein stukje ruimte. Alles heel knus. De komst van de diverse supermarkten heeft hieraan echter een eind gemaakt … De winkel was gevestigd naast de synagoge. Het kerkje van de joden diende al lang niet meer als synagoge maar men gebruikte het als opslagplaats van goederen.

Synagoge
Op de volgende foto hiernaast zien we de oude synagoge afgebeeld. De winkel van Kreukniet is dan al verdwenen. Gelukkig is het gebouw aan de slopershamer ontkomen. Na in delen te zijn afgevoerd, zal het over enige tijd glorieus herrijzen op korte afstand van de plaats waar het eerder gestaan heeft.

Op onze wandeling langs de dijk keren we even terug naar het woonhuis van de familie Aaldijk. Als een der laatste is het afgebroken. Aaldijk had een handel in brandstoffen. Eerst waren het de kolen die hij in zakken bij de klanten afleverde en later ging men op een vloeibare stof, olie, over. Eerder was in het gebouw ook sprake van een vloeistof. Dat was in de tijd dat er een café in gevestigd was!
We vervolgen onze tocht langs de dijk Net ‘door de bocht’ stond het café van Fré Vermeer. Velen zullen hier hun eerste danspasjes nog herinneren.

Bakker Veldhuizen
In het pand rechts op de foto hiernaast bakte in vroeger tijden Veldhuizen zijn brood. De gevelsteen net naast de deur was heel opvallend. Duidelijk is dit een van de huizen waarvan men met recht kan zeggen: “Zonde dat het afgebroken is!”

Gezicht op de watertoren is ons volgende beeld. Aan de linkerzijde van de nog niet geasfalteerde dijk zien we de reeds vervangen panden van machinefabriek Vos. Rechts op de foto zien we een huis met een stoep voor de deur. Groenteboer Floor de Gruyter verkocht vanuit dit pand niet alleen groente en fruit, maar ook kruidenierswaren. Even verder, onder aan een stoep stond de boerderij van Van der Laan. Het kantoor van Vos, vlak bij deze boerderij, bleef lang overeind maar ontkwam ten slotte niet aan de kaalslag.

We zijn nog maar een klein stukje gevorderd langs de dijk. Opvallend is wel de bedrijvigheid. Diverse winkeltjes, scheepswerfjes en andere bedrijfjes zijn we intussen gepasseerd. Denk eens aan de vroegere gasfabriek en het café bij het veer van de Fop Smitboten. Later was hierin de galanteriezaak van Aoi Vermeulen te vinden. Het Heusische Veer, waar ook al een borreltje gedronken kon worden.
De werf van Schlieker, de hooi- en strooihandel van De Bruin en motorenfabriek Vink. Werkgelegenheid volop in het deel van Sliedrecht dat bekend stond onder de naam ’t Kaoichie. Heel opvallend zijn wel de vele cafés die we tegenkomen op onze tocht.

Paardenliefhebbers
Vervolgens komen we in de buurt waar we een huis aantreffen waarin kennelijk paardenliefhebbers hebben gewoond. Weer heeft een aantal panden te maken met de detailhandel. In het huis met de paarden begon vroeger de weduwe De Waard een kruidenierswinkel. Zoon Jasper heeft later nog jaren de zaak voortgezet. Hij behoorde tot de groep van Sperwerwinkeliers, een inkoop-vereniging die jarenlang een belangrijke vinger in de pap had. Het schuurtje links op de foto herbergde de oliehandel van Visser. Het woonhuis naast De Waard werd ook door een Visser bewoond. Pauw Visser had ‘in het hangen van de stoep’ zijn timmerwinkel.

Ridders
De winkel van Ridders, tegenover De Waard, is de eerste slager die we tegenkwamen. Naast het huis van de slager was een stoep met een viertal huizen. Dagelijks reed Piet de Jager met zijn kolenwagen door de stoep richting opslagplaats van zijn brandstoffen. Veel van de bebouwing op de foto is er niet overgebleven.

Gantel
Alleen het stoepje waar firma Vermaas een opslagplaats heeft, is nog terug te vinden. Lopen we deze stoep in, dan komen we op de plaats waar een restant van een vroegere gantel op de Merwede uitkomt. Aan de overkant van de gantel zien we het terrein van de watertoren. Aan de gantel was de werf van Boer te vinden.

Hier begon het moederbedrijf van scheepswerf Boer, nu in de Industrieweg gevestigd. Vlak daarbij, in het nu verkrotte pand van antiekhandelaar / fietsenmaker Kramer, verkocht in een ver verleden Sandman serviesgoed, drogisterijartikelen en kruidenierswaren.

Ook oud-wethouder Noordergraaf had in hetzelfde pand ooit een zaak, een melkhandel. Als we onze herinneringen oproepen zien we, even opzij kijkend, aan de binnenkant van de dijk nog de boerderijen van Booy en Maat staan.

G.D.S.
We zetten onze tocht langs de Sliedrechtse dijk richting de ‘Zaoi’ voort. Niet te missen in het beeld is de watertoren. Bij het rijtje woningen midden op de foto was aan het begin een smederij gevestigd. Een paar huizen verder kon men binnen lopen als je een fiets wilde kopen. Frans en Jan Dubbeldam kunt u zich wellicht nog wel herinneren. De plakplaatjes met de letters ‘GDS’ (Gebroeders Dubbeldam Sliedrecht) sierden menige fiets.

Koos de Klomp
Aan de linkerzijde zien we een gebouw met een rieten dak. In het gedeelte achter de kinderen had fietsenmaker Dubbeldam jarenlang een reparatiewerkplaats. Gaan we nog iets verder richting Giessendam terug dan vonden we ooit in een klein pand klompenmaker Koos. Menig dorpsgenoot van vroeger heeft op door ‘Koos de Klomp’ z’n handgemaakte klompen gelopen.

We stoppen bij het transformatorhuisje dat staat op het plekje waar vroeger een plaats was voor allerlei aankondigingen. Aan de rechterkant doemt de groentewinkel van Joh. de Snoo al op. Een volgende keer vervolgen we onze reis langs de dijk.

Reacties en / of aanvullingen aan: B. Lissenburg  –  naar het Contact-formulier

Een dorpswandeling door Sliedrecht

Eerder brachten we u reportages in woord en beeld van de “Kaoi tot an de Rosmeule”. Natuurlijk is het maar een momentopname. Aanvullingen zijn altijd welkom. Dit geldt ook voor onze wandeling langs de dijk, anno 1955, die we nu met u gaan maken.

Deze keer lopen we aan de buitenkant van de dijk vanaf de Tolsteeg tot de gemeentegrens  met Papendrecht.

Op het muurtje
Klaar voor het laatste deel van de dorpswandeling? Jopie en Aoichie in ieder geval wel. Ze zitten op het nieuw geplaatste muurtje langs de rivier te wachten. Ook deze keer is de groep vrij groot. We starten ter hoogte van het kleuterschooltje.
De eerste die we bij D10 tegenkomen is ene Van der Wiel, een kantoor boekhandelaar die zijn zaak in Rotterdam heeft.Hij loopt ons met z’n aktetas onder de arm voorbij, richting bushalte bij bakker Alblas aan de overkant. Wij gaan ook verder, want we hebben nog heel wat voor de boeg voor we in Papendrecht zijn.

Bram
Kijk daar loopt Bram van den Heuvel ook. Hij sluit zich gelijk bij onze groep aan. Zijn buurman Floor Hartog is in geen velden of wegen te zien. “Hij  zal wel in zijn manufacturenzaak in de Kerkbuurt zijn”, weet Bram te melden.
Wel zien we Doodewaard, die net op weg gaat richting speeltuin, op zijn fiets stappen. Zijn vrouw zwaait hem uit en dat doet ze ook in onze richting. Er lopen heel wat bekenden van haar mee. Even verderop komt Van den Herik, die een groothandel in manufacturen heeft, met een aantal grote lappen uit zijn magazijn. Jopie, z’n buurjongen, krijgt een grote glimlach op z’n gezicht als hij hem zo ziet zeulen.

“Kijk daar wonen wij!”, zegt Aoichie met een glimmend gezicht. Op D 54. Mijn vader is kolenboer. In geuren en kleuren, weet hij over de zwarte boel te  vertellen.
Bijna ongemerkt lopen we het huis van politieman Janssens voorbij.“Hij had gisteren nachtdienst. Zal nu wel liggen te pitten”, merkt een van de mannen van de groep op. Touwslager Leen de Keizer op D 84 is wel thuis. We zien hem zelfs in de weer, nee niet met touw, maar hij is zijn raamkozijn aan het schilderen.

“Hier was vroeger de aanlegplaats van de Fop Smitboten, bij de woning van W. C.  Boer (D 118) ”, merkt Jopie in ’t voorbijgaan op. “Mijn opa heeft me wel eens verteld over zijn reis helemaal naar Dordt”.

‘Kleermaker van Rijsbergen’ staat er op een bordje bij de deur. “Vakman!” “Vorige maand heb ik nog een kostuum door hem laten aanmeten. Het past me als gegoten…”, aldus medewandelaar Gerrit de Vries, die vlak naast me loopt.

Komt wel goed hoor
“Mooi fietsje, wel een opgemoffelde, maar prima te berijden!” zo prijst Van der Wiel, de fietsenmaker, een rijwiel aan. De koper zien we in het voorbijgaan nog wat twijfelen. Jopie, die een beetje nieuwsgierig van aard is, wacht even de koop af. Als hij Van der Wiel hoort zeggen: “Komt wel goed hoor!”, weet hij dat de koop gesloten is…
Leuk buurtwinkeltje, de groentezaak van weduwe Visser. Zo te zien nog goeie klandizie ook.

Bedrijvigheid
Een paar stappen verder zijn we bij het bedrijf van Van der Grijp, leuk gelegen zo langs de rivier.
Nu, op zaterdagmiddag, is het er nogal rustig, maar doordeweeks is dat wel anders.

Dan komen we bij de brandstoffenloods van Visser. We ontkomen er niet aan om met Aoichie een kijkje te gaan nemen in de loods. “Denk om je kleren mensen”, geeft onze jonge reisleider ieder nog een goede raad.

Als we weer op d’n dijk terug zijn, weet ieder wel een briket van een eierkool te onderscheiden…
We gaan nu onder de spoorbrug door. Wie even heeft lopen soezen, wordt wel weer wakker door het denderend geluid van de trein die over de brug raast.

Nog meer bedrijvigheid bij de loods van Brandwijk, de aannemer van bouwwerken. Mooi kantoortje. Kan ’n heel bedrijf worden als het zo doorgroeit.

We blijven even doorwerken. Constructiebedrijf Kooyman, weer eens wat anders dan de kolen van Visser en de stenen van Brandwijk.

Een bezoek aan de smederij van A. Klein (D 206) is de volgende attractie. Van tevoren hebben we hem gevraagd het vuur aan te steken en wat ijzer te bewerken. Het is er behoorlijk warm, maar het werk is heel interessant.

“Hee, daar hebben we politie Van der Jagt”, horen we Bram tegen Jopie zeggen. ”Beetje wegkruipen achter die dikke meneer!” antwoordt Jopie.
Als we bij Zegelaar, de sloper en houthandelaar, aankomen, is Van der Jagt op zijn dienstfiets allang voorbij en lopen de jongelui alweer voorop.
Na een paar loodsen, naast Augustijn en het woonhuis van T. Vink, de veehouder, komen we op het huisadres D 280 bij Van der Graaf de scheepmaker, gespecialiseerd in roeiboten. Zijn  werkplaats is ernaast op D 282.

Op d’n dijk lopen we Smouter, spoorlegger-railbouwer voorbij. Hij lacht maar eens als hij ons voorbij ziet trekken.

Zelfs het transformatorhuisje heeft een nummer. Het is D 320. Het staat vlakbij het woonhuis vanVan der Stel, de garagehouder.

S.B.
Er staan muuranker in de vorm “S B” op de gevel van de woning vlakbij de scheepswerf van Lanser. ”Weet u wel wat die letters betekenen?”, hoor ik Bram aan een vrouw naast hem vragen.

De vrouw haalt haar schouders op en kijkt Bram vragend aan.
“De S staat voor Scheepswerf en de B voor Baanhoek”, helpt Bram haar uit de droom. ”Dat ventjie zal, als dat zo doorgaat, later nog heel veel kunnen uitleggen!” denk ik bij mezelf.

Het is stil op de scheepswerf. Er wordt kennelijk deze dag niet overgewerkt. Jammer dat we geen afspraak gemaakt hebben voor een rondleiding, maar dat kan misschien een volgende keer nog wel eens…

Een aantal huizen verder zijn we bij de garage van Van der Stel. We kijken even binnen en zien dat er op het gebied van auto-onderdelen van alles te koop is.

We zijn bijna aan het eind van onze wandeling. We passeren nog de woning van Frits Volker, aannemer van betonwerken op D 358, en zijn loods op D 360. Nog een paar stappen langs de woning van Buizert en dan staan we voor het huis van de weduwe Dekker.

Gemeentegrens
We lopen nog even door naar de gemeentegrens. Een historische plek! Wie kent de uitdrukking “Van ’t Kaoichie tot de Rosmeule” niet…? We zijn hier niet ver van de plek waar eens de Rosmolen stond, verwijderd… . Die was te vinden vlakbij de woningen op de hierbij afgebeelde foto.

We zijn weer gekomen aan het eind van de wandeling van deze dag. De laatste voettocht langs de Sliedrechtse dijk. Tijd om afscheid van elkaar te nemen.  We stappen maar weer in de bus, op weg naar huis.

Jammer dat het voorbij is, maar mijn aantekeningen zal ik bewaren. Wie weet komen ze nog eens op de een of andere manier van pas. ’t Zou leuk zijn als de mensen over zo’n vijftig jaar nog eens zouden kunnen lezen hoe ’t omstreeks 1950 aan ons “Slierechse dijksie” was….

Tekst: B. Lissenburg.